Hormon produkowany w jelitach obniża apetyt

Do takich wniosków doszli naukowcy z Imperial College w Londynie,
którzy testowali hormon oksyntomodulinę w grupie 15 zdrowych
ochotników z nadwagą. Wśród badanych znalazły się osoby w wieku od
23 do 49 lat.

Wszyscy musieli sobie wstrzykiwać hormon przez kolejne 4 dni. Po
pierwszym zastrzyku badanym podano posiłek i obserwowano, jak dużo
zjedli. Na kolejne dwa dni pacjenci wrócili do swojego codziennego
życia, ale trzy razy dziennie przed posiłkami robili sobie
zastrzyki z oksyntomoduliną. Czwartego dnia badań znów pojawili
się w szpitalu, gdzie sprawdzono, ile energii przyjmują wraz z
posiłkiem oraz ile jej wydatkują w czasie aktywności.

W ramach kontroli testy powtórzono zastępując zastrzyki z hormonu
solą fizjologiczną. 

Okazało się, że pod wpływem hormonu pacjenci zaczęli jeść mniej
kalorycznie - po pierwszym posiłku liczba kalorii przyjmowanych
wraz z pokarmem spadła średnio o 17,4 proc. Ponadto, wzrosła
również ich aktywność fizyczna i związane z nią wydatkowanie
energii - średnio o 26 proc. Podawanie hormonu przyczyniło się też
do spadku masy ciała pacjentów - średnio o 0,5 proc.

Jak tłumaczą autorzy pracy, działanie oksyntomoduliny polega na
informowaniu mózgu o tym, że organizm ma pod dostatkiem energii i
nie musi tracić czasu na jej poszukiwanie czy zachowanie. Zamiast
tego może ją natomiast spożytkować na jakąś inną aktywność.

Jak komentuje prowadzący badania prof. Steve Bloom, większość
ludzi stara się walczyć z nadwagą czy otyłością za pomocą diety,
ale redukcja kalorii obniża jednocześnie aktywność. Jest to
proces, który pozwala organizmowi zaadaptować się do warunków
głodu i ograniczyć wydatkowanie energii. W ten sposób po pewnym
czasie pacjent przestaje chudnąć.

Natomiast oksyntomodulina nie tylko ogranicza apetyt na jedzenie,
ale poprzez wpływ na aktywność fizyczną zwiększa wydatki
energetyczne. Dzięki temu może przynosić znacznie lepsze efekty w
walce z otyłością. (PAP)