Tytan i stopy tytanu są idealnymi materiałami do wytwarzania implantów
ortopedycznych, ponieważ są wytrzymałe, biokompatybilne i odporne na
korozję. Chociaż implanty z tytanu są bardzo wytrzymałe, są też o wiele
sztywniejsze niż kość, przez co może dojść do uszkodzenia implantu.
Ponadto implanty wykonane z tytanu z czasem również ulegają korozji.
W ramach finansowanej ze środków UE inicjatywy
BIOTINET (Academic-industrial initial training network on innovative biocompatible titanium-base structures for orthopaedics) 12 grup badaczy z doświadczeniem w badaniach nad materiałami biomedycznymi z 10 krajów europejskich nawiązało współpracę. Głównym celem tej inicjatywy było zapewnienie szkoleń dla 18 doktorantów i naukowców ze stopniem doktora prowadzących badania nad implantami z tytanu.
Naukowcy uczestniczący w projekcie BIOTINET przeszli szkolenie z zakresu metod prowadzenia badań nad biomateriałami, a także z przedmiotów uzupełniających, takich jak przedsiębiorczość, etyka, komunikacja, prawa własności intelektualnej i zarządzanie projektami. Dzięki ośmiu spotkaniom w ramach projektu BIOTINET i współpracy z branżą przemysłową młodzi badacze mogli zapoznać się z dziedziną badań nad biomateriałami i ich rozwoju.
Badacze z zespołu projektu BIOTINET opracowali niezawierające niklu szkliste materiały oparte na tytanie o ulepszonych właściwościach mechanicznych i doskonałej odporności na korozję, pokryte dodatkową powłoką bioaktywną w celu poprawy akceptacji implantu. Zwiększyli również wytrzymałość na rozciąganie i odporność na ścieranie stopów tytanu i niobu poprzez modyfikację nanostruktury stopu.
Inni badacze modelowali i analizowali różne nowe struktury oparte na tytanie pod kątem wytrzymałości, elastyczności, biokompatybilności i innych właściwości fizycznych. Badacze stworzyli porowate rusztowania z tytanu i wykorzystali je jako podłoże do hodowli nanorurek węglowych.
Badania i szkolenia prowadzone w ramach projektu BIOTINET przyczyniły się do usprawnienia technologii implantów z tytanu oraz do opracowania wielu metod umożliwiających poprawę biokompatybilności. Sieć szkoleniowa umożliwiła również rozwój kariery wielu młodych naukowców poprzez zapewnienie im umiejętności wymaganych do pracy w środowisku akademickim lub branży przemysłowej.
poleca:
