Zastosowanie granzymów w zwalczaniu posocznicy

Po zakażeniu w organizmie rozpoczyna się proces zwany stanem zapalnym, którego celem jest skuteczne wyeliminowanie groźnego patogenu. Jeśli jednak proces ten nie przebiega prawidłowo, może doprowadzić do wystąpienia stanów patologicznych, jak dzieje się to w przypadku posocznicy. Posocznica to nazwa ogólnoustrojowej reakcji zapalnej z powikłaniami stanowiącymi zagrożenie życia.

Pojawiają się dowody wskazujące na to, że w posocznicy istotną rolę odgrywają granzymy — enzymy z rodziny proteaz. Celem finansowanego ze środków UE projektu "The role of granzymes A, B and M in sepsis" (GRANZYMES IN SEPSIS) było zbadanie roli poszczególnych granzymów w posocznicy wywołanej zakażeniem bakteryjnym oraz ustalenie, zarówno metodami doświadczalnymi, jak i klinicznymi, przez które komórki są one wydzielane.

Używając do badań krwi pobranej od zdrowych ochotników oraz od pacjentów z posocznicą i zespołem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, naukowcy przeanalizowali odsetek różnych populacji limfocytów wydzielających poszczególne granzymy (A, B, M oraz K). Podobne badania przeprowadzono na mysich modelach posocznicy oraz u pacjentów cierpiących na gruźlicę płuc.

Wyniki wykazały, że wydzielanie granzymów jest powiązane ze stanem zapalnym, a nie z samą obecnością bakterii. Jako główną populację komórek wydzielających te białka zidentyfikowano naturalne komórki zabijające. U pacjentów z gruźlicą stężenia granzymów były wyższe, podobne do stężeń obserwowanych podczas zakażeń wirusowych. Badania na myszach pozbawionych jednego z białek wydzielających granzymy zasugerowały, że te proteazy odgrywają pewną rolę w łagodzeniu zapalenia płuc.

Ochronna rola granzymów w mechanizmach obrony organizmu przed stanami zapalnymi w połączeniu z informacjami dotyczącymi sposobów ich regulacji otwiera drogi do nowych zastosowań terapeutycznych. Opracowane w przyszłości innowacyjne terapie polegające na manipulowaniu granzymami mogą być sposobem na leczenie chorób zapalnych.