Według badań z ostatnich lat, 9 proc. młodzieży w wieku 13-15 lat cierpi na nadwagę, a otyłość można zaobserwować u 4,5 proc. nastolatków. Zespół naukowców z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie, w składzie dr hab. Halina Weker, Agnieszka Riahi, Witold Klemarczyk, Małgorzata Strucińska oraz Marta Barańska, przeprowadził badania, w których ocenił efektywność postępowania dietetycznego u dzieci w wieku 13-15 lat z rozpoznaną otyłością prostą.
"Badana młodzież spożywała głównie 3-4 posiłki w ciągu dnia a po wdrożeniu programu diety ubogoenergetycznej 4-5 posiłków - zauważają naukowcy z IMiD. - W okresie leczenia dietetycznego zmieniła się korzystnie częstość spożywania posiłków."
Stwierdzono również obniżenie spożycia energii i makroskładników, tłuszczu i węglowodanów. W czasie postępowania leczniczego chłopcy spożywali mniej produktów zbożowych, serów, wędlin, masła oraz słodyczy i cukru, natomiast dziewczęta spożywały mniej owoców, ziemniaków, masła, słodyczy i cukru. Po wdrożeniu zaleceń odnośnie do postępowania żywieniowego w postaci diety ubogoenergetycznej, stwierdzono u 69 proc. dzieci obniżenie masy ciała, u 17 proc. utrzymanie wyjściowej wagi a u 14 proc. nieznaczny przyrost.
"Obniżenie masy ciała u chłopców było skorelowane ze zmniejszeniem wartości energetycznej całodziennych racji pokarmowych - zwracają uwagę badacze. - Obniżenie masy ciała u dziewcząt było skorelowane podobnie z obniżeniem wartości energetycznej całodziennej racji pokarmowej oraz niższą zawartością tłuszczu a także węglowodanów."
Niestety, jak podkreślają członkowie zespołu z IMiD, uzyskane u dzieci w okresie postępowania dietetycznego obniżenie masy ciała najczęściej nie przekłada się na trwały efekt leczniczy.
"Trwałość uzyskanego efektu zależy od indywidualnego rozpoznania sytuacji emocjonalnej i społecznej nastolatka - podkreślają naukowcy z Instytutu. - Wydaje się, że najskuteczniejsze są takie programy redukcji masy ciała, które łączą w sobie zarówno korektę dietetyczną, jak i oddziaływanie na psychikę pacjenta w kierunku zwiększenia motywacji do aktywności fizycznej, czyli generalnie do zmiany dotychczasowego stylu życia nastolatka.